คำสั่งลั่นระฆังวิวาห์กับผู้หญิงที่ถูกคัดเลือกไว้ให้ ทำให้ ราเมศวร์ ราฟาเอล มัทธีอัส นั่งไม่ติด เขาจึงบังคับให้หลานสาวไปเกลี้ยกล่อม พิชญ์สินี มาช่วยแต่งงานบังหน้า
จริงหรือ...ว่าเรื่องนี้เป็นการบังหน้าเท่านั้น ไม่มีอะไรแอบแฝงไว้!
เขาไม่บอกเธอหรอก จนกว่าเธอจะท้องโย้ อุ้มลูกน้อยน่ารักๆ ให้เขาสักคน แล้วเขาจะบอกว่าเรื่องสมมติต่างๆ ที่เขาจงใจจัดฉากขึ้น มันเพื่ออะไรกันแน่!
“คุณพาฉันมาทำอะไรที่นี่เหรอคะ” เธอมองสำนักงานเขตอย่างสงสัย
“มาสำนักงานเขต พามาซื้อขนมไข่เต่ามั้ง”
“ฉันหาซื้อแถวหน้าโรงเรียนก็ได้ค่ะ” เธอรู้ว่าเขาประชด จะบอกกันดีๆ ไม่ได้เหรอ
“ฉันพาเธอมาจดทะเบียนสมรส”
“ฮะ! จดทะเบียนสมรส”
“ใช่ ทำไมจะต้องตกใจด้วย” คิ้วเข้มขมวดเข้าหากันกับอาการตกใจของเธอ
“เราต้องจดทะเบียนกันด้วยเหรอคะ”
“ทำไมถึงจะไม่จดล่ะ” เขาย้อนถามกลับเสียงห้วน
“ก็...ไหนว่าแต่งงานเพราะเงื่อนไข ก็ไม่มีความจำเป็นที่ต้องจดนี่คะ”
“คิดแบบนี้เหรอ” ราเมศวร์กัดกรามกรอด ขนาดได้เสียเป็นเมียเขาจริงๆ แล้ว ยังจะสนใจเงื่อนไขบ้าบอนั้นอยู่อีกเหรอ
“จดก่อน ครบหนึ่งปีฉันจะหย่าให้”
